Ενότητα στην δράση, ενότητα στην πράξη...

Κοινή ανακοίνωση και κάλεσμα σε κεντρική πολιτική εκδήλωση εξέδωσαν οι οργανώσεις της Επαναστατικής-Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ - ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ και τα μετωπικά σχήματα ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ,ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΗΣ ΕΕ

Συγκέντρωση – συζήτηση για την κοινή παρέμβαση και δράση

«Η αντικαπιταλιστική αριστερά μπροστά στην κρίση και την εξέγερση»Γήπεδο Σπόρτιγκ, Σάββατο 31 Γενάρη, 5 μ.μ.Ένας νεκρός. Στους δρόμους χιλιάδεςΧαιρετίζουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές φοιτητές, εργαζομένους που απαντούν με την εξέγερσή τους στη στυγνή δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αψηφώντας την άγρια καταστολή και την εκστρατεία συκοφάντησης, τις σφαίρες εναντίον μαθητών στο Περιστέρι. Οι διαδηλώσεις οργής για να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, η πετυχημένη Πανεργατική Απεργία στις 10 Δεκέμβρη και η πορεία που διοργάνωσαν σωματεία που δεν δέχτηκαν το ξεπούλημα της γραφειοκρατίας, τα ογκώδη συλλαλητήρια, έφεραν στο προσκήνιο τη δυναμική ενός ανερχόμενου κινήματος.Το ποτάμι της νεολαιίστικης εξέγερσης των μαθητών και φοιτητών δεν γυρνάει πίσω! Αντίθετα εμπνέει και ξεσηκώνει τις γενιές της Αντίστασης, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, της Γένοβας και της αντιπολεμικής έκρηξης του 2003, των φοιτητικών καταλήψεων που απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος, των πανεργατικών απεργιών για το ασφαλιστικό.Να συνεχίσουμε. Να νικήσουμε!- Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, μαζικός, μαχητικός αγώνας. Η αντίδραση στη δολοφονία μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τους αγώνες των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τα μπλόκα των αγροτών.- Να προχωρήσουμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές για να οργανώσουμε καταλήψεις διαρκείας και πανελλαδικό συντονισμό των κινημάτων των φοιτητών και των μαθητών.- Να στηρίξουμε την προοπτική της Γενικής Απεργίας. Να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα σε κάθε σωματείο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.- Να συνδέσουμε την οργή για την δολοφονία με την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις που κοστίζουν ζωές μεταναστών.Ποιος υποκινεί την εξέγερση;Η ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασμένων μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές∙ η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια∙ η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης-ξεπουλήματος των πάντων, διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης∙ η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγμοί για μια ζωή χωρίς μέλλον: ΝΑ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ.Το σύστημα αυτό είναι που δολοφονεί τον Αλέξανδρο, αλλά και τους εργάτες στο Πέραμα, στα γιαπιά και στα εργοστάσια. Αυτό σκοτώνει μετανάστες και πρόσφυγες στην Π. Ράλλη, στο Αιγαίο, στον Έβρο. Αυτό σκοτώνει όνειρα και ελπίδες. Αυτή η κοινωνία δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ με τη μαζική, λαϊκή, εργατική και νεολαιίστικη πάλη.Να ανατραπούν από τα κάτω και από τα αριστεράΗ κυβέρνηση της ΝΔ, κυβέρνηση της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, των σκανδάλων, της καταστολής, έγινε τώρα μια κυβέρνηση των δολοφόνων. Καμιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιμένουμε τις εκλογές και την ελεγχόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της।Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα με τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον αυταρχισμό. Ακολουθεί την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και συναινεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Κάνει εκδηλώσεις μνήμης με κεριά, ενώ οι δρόμοι φλέγονται από τον αγώνα της νεολαίας. Υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, την Ε.Ε., και το ΝΑΤΟΔεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά παράγοντες και των δύο κομμάτων επιχειρηματίες και εκδότες προπαγανδίζουν την ανάγκη ‘εθνικής συναίνεσης’ και ‘μεγάλου συνασπισμού’ των δύο κομμάτων για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσουν την κρίση στους εργαζόμενους και τη νεολαία.Η ίδια η Ε.Ε. μαζί με τις δεξιές ή σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις της οργανώνει και επιβάλλει ‘Προγράμματα σταθερότητας’ και σκληρής λιτότητας, ‘απελευθέρωση των αγορών’, ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και νομιμοποίηση των μαγαζιών τύπου ΚΕΣ, τρομονόμους, ρατσισμό. Σε αυτήν προσέτρεξε και ο Καραμανλής για να ζητήσει τη συνδρομή των αστυνομικών της Γαλλίας και Αγγλίας. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γι’ αυτό απαιτείται σύγκρουση με την Ε.Ε., αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε॥Όχι στην υποχώρηση και το συμβιβασμό.Το ΚΚΕ εξυπηρετεί με τη στάση της ηγεσίας του την κυβέρνηση και την πολιτική της. Επιχειρεί να κλείσει τις σχολές ενάντια στις φοιτητικές συνελεύσεις. Αντί για ενότητα στη δράση, κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις, ενώ θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Φοβάται τα κινήματα, την πραγματική πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας. Καταγγέλλει τους νέους που βρέθηκαν στους δρόμους και ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή και το μόνο που ζητά είναι η κοινοβουλευτική του ενίσχυση.Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στηρίζει την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Όμως, αντί για τη γενίκευση της πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει την ανάγκη της ‘ομαλής δημοκρατικής διεξόδου’ και υποτάσσει το κίνημα στις κοινοβουλευτικές του σκοπιμότητες. Άλλαξε τον τόπο συγκέντρωσης στην απεργία ακολουθώντας την ΓΣΕΕ στο κλίμα φόβου. Δεν στηρίζει μαχητικές απεργίες, αλλά περιορίζεται σε συμβολικές ενέργειες. Παραμένει μια δύναμη διαχείρισης, αθεράπευτα φιλο-ΕΕ.Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιχείρησαν να καταργήσουν την απεργιακή πορεία στην Αθήνα, ενώ αρνούνται να κηρύξουν γενική απεργία, όταν τα παιδιά των εργαζόμενων δέρνονται, ψεκάζονται με χημικά και συλλαμβάνονται. Υποτάσσονται στους πολιτικούς εκβιασμούς του συστήματος, υπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμφωνούν με τα μέτρα στήριξης των τραπεζιτών στο όνομα της ‘εθνικής οικονομίας’.Το τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες που ξεπέρασαν στην πράξη την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, όπως οι αγώνες στην Υγειά, την Παιδεία, τα Λιμάνια, την Ολυμπιακή, τη ΔΕΗ. Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, οργανωμένες δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δώσαμε από την πρώτη στιγμή τη μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο κίνημα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ» και στηρίζοντας χωρίς όρους τη νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις μαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσματα για συνέχιση των μαζικών κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα μη επιτρέποντας στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να ματαιώσει την πορεία της Πανεργατικής. Μόνο ένα πολιτικοποιημένο, μαζικό, μαχητικό κίνημα, μια ισχυρή αντιπολίτευση ‘των κάτω’ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, σε σύγκρουση με την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΕΕ – Κεφαλαίου, με τελικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, μπορεί να φέρει κατακτήσεις. Αυτούς τους αγώνες πρέπει να κλιμακώσουμε με άμεσους στόχους:§ Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Απαγόρευση απολύσεων.§ Να πάρουν πίσω τον προϋπολογισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αύξηση κοινωνικών δαπανών.§ Να περάσουν στα χέρια του δημοσίου με εργατικό-λαϊκό έλεγχο οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, καθώς και οι εταιρείες που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών τους. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.§ Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.§ Δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισμούς σε γενική και επαγγελματική εκπαίδευση. Κατάργηση της βάσης του 10. Όχι αναγνώριση των ΚΕΣ.. Ανατροπή του Νόμου - Πλαίσιο. Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης§ Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας. Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.§ Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο. Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο.§ Άσυλο στους πρόσφυγες, νομιμοποίηση των μεταναστών, να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιθέσεις κυβέρνησης – κράτους – ΛΑ.Ο.Σ – νεοναζί της Χρυσής Αυγής.§ Να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός και οι φρεγάτες. Καμιά συμμετοχή σε δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς.ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΜια λαϊκή και εργατική αντιπολίτευση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, στοχεύοντας σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις.Σήμερα, που μαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος μιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο μεγάλος παρά ποτέ. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, τα μαζικά κινήματα, οι δυνάμεις μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.Ούτε ο εγκλωβισμός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση) ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα της επίσημης αριστεράς μπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου που ξεσηκώνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται μια αριστερά αποφασισμένη να αμφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, μια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση. Μια αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική και θεωρεί την επαναστατική ανατροπή πραγματική ιστορική δυνατότητα και αναγκαιότητα.Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο συναντηθήκαμε μέσα στους μεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις μεγάλες απεργίες μέχρι τον τωρινό ξεσηκωμό. Ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στα κινήματα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισμό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Γι’ αυτό και δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να είναι οι αγώνες μαχητικοί και νικηφόροι, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτικήΜας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Αρνούμαστε τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και παίρνουμε την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συζήτηση με θέμα την εκτίμηση για την παρούσα εξέγερση και την καπιταλιστική κρίση, τις προοπτικές του αγώνα και τις αναγκαίες πολιτικές προτάσεις για την προώθηση της κοινής δράσης. Καλούμε όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες να έρθει και να συμβάλει σε αυτήν.ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ - ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚκαι τα μετωπικά σχήματα ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.

ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε για ακόμη μια φορά όλοι μάρτυρες της σφαγής της Γάζας από τον Ισραηλινό ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαπράττει μια διαρκή γενοκτονία, μια στυγερή πολιτική Ολοκαυτώματος για την ολοκληρωτική υποταγή του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού, με την πλήρη κάλυψη και κυνική υποστήριξη, τόσο των Η.Π.Α, της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, και της ελληνικής κυβέρνησης (επιχείρηση πολεμικού ανεφοδιασμού ισραηλινού σκάφους από το λιμάνι του Αστακού) όσο και των διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε, ανθρωπιστικές οργανώσεις), καθώς και μιας σειράς αντιδραστικών και αμερικανόδουλων αραβικών κυβερνήσεων. Κοινή προσπάθεια τους είναι να επιβάλουν με τη φωτιά και το σίδερο τη πολιτική τους για μια «Νέα Μέση Ανατολή» σε συνθήκες χρεοκοπίας και ολόπλευρης κρίσης όχι μόνο της αμερικάνικης υπερδύναμης, αλλά και του καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολό του. Η σφαγή αυτή δεν πραγματοποιείται μόνο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που θεωρείται περίοδος εμπόλεμης σύρραξης, αλλά αντιθέτως πρόκειται για ένα διαρκές έγκλημα εις βάρος τόσο του άμαχου πληθυσμού όσο και των ένοπλων φορέων της παλαιστινιακής αυτοάμυνας, ακόμα και σε περιόδους ειρήνης, όπου το βλέμμα της «διεθνούς κοινότητας» απουσιάζει εγκληματικά από την καθημερινότητα της εξαθλίωσης του λαού αυτού και του δικαιώματός του για αυτοδιάθεση. Ο πόλεμος αυτός τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο λαμβάνει χώρα με το πρόσχημα της καταπολέμησης της παλαιστινιακής τρομοκρατίας (π.χ Χαμάς κ.α), των ομάδων εκείνων δηλαδή που αντιστέκονται και παλεύουν απέναντι στον κατακτητή για μία ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα.
Το συγκεκριμένο πρόσχημα δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τω κόσμω, π.χ Αφγανιστάν, πόλεμος στο Λίβανο, επέμβαση στο Ιράκ και άλλα πολλά. Σκοπός αυτής της επέμβασης είναι η εξυπηρέτηση και περιφρούρηση των συμφερόντων της ισραηλινής και όχι μόνο αστικής τάξης, αλλά και το παράλληλο τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης απέναντι στις ιμπεριαλιστικές θηριωδίες. Και έχουν σαν επιθυμητό αποτέλεσμα την επιβολή μιας αιματοβαμμένης κοινωνικής ειρήνης, σε όλους τους λαούς και τις κοινωνικές ομάδες που αντιστέκονται. Μιας ειρήνης που αλλού επιβάλλεται με στρατιωτικές επεμβάσεις και πολιτικά πραξικοπήματα και αλλού με την υποταγή της ζωής και των αναγκών στην πραγματικότητα των οικονομικών νόμων και των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Για τη διαφύλαξη και την ενδυνάμωση αυτών των συμφερόντων, η παγκόσμια αστική τάξη μη μπορώντας να δώσει διεξόδους και ουσιαστικές λύσεις στις όλο και εντεινόμενες κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις θέτει σε λειτουργία όλους τους μηχανισμούς καταστολής που διαθέτει και οξύνει την επίθεση και την περιστολή των όποιων κοινωνικών κεκτημένων και δικαιωμάτων έχουν κατακτηθεί μέχρι σήμερα. Αυτή η πολιτική ακριβώς ακολουθείται και από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που τόσα χρόνια μέσω της ψήφισης νομοσχεδίων και της χειραγώγησης του λαού με έννοιες που υπολείπονται συγκεκριμένου περιεχομένου, όπως αυτές της κοινωνικής σταθερότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν και να τον συμβιβάσουν, έτσι ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει. Να αντιδράσει στην απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης σε όλες τις εκφάνσεις και τις εκφράσεις της.

Πιο συγκεκριμένα σε εργασιακό επίπεδο, μετά τη συνθήκη του Μάασρτιχτ και την επιβολή των κατευθύνσεων της ΕΕ, μεταλλάσσονται σταδιακά οι παραδοσιακές εργασιακές σχέσεις, καταργείται στην πράξη το κοινωνικό κράτος και το εργατικό δυναμικό ακρωτηριασμένο από την ανεργία, την ελαστασφάλεια, την ανέχεια και την αγωνία για το αύριο γίνεται πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο, ώστε να εξυπηρετούνται πλήρως οι ανάγκες του κεφαλαίου. Τις ανάγκες αυτές υλοποιεί άμεσα το αστικό κράτος με το πρόσφατο αντιδραστικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, τον αποχαρακτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, την ιδιωτικοποίηση όλο και μεγαλύτερων κομματιών του δημοσίου, τη νομιμοποίηση του ελαστικού ωραρίου, την αμφισβήτηση της Κυριακής-αργίας, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και όπου αυτά δεν είναι αρκετά με την καταστολή και τη τρομοκρατία κατά των εργαζομένων και ειδικότερα των πιο ευάλωτων και στοχοποιημένων κοινωνικών ομάδων, όπως αυτή των μεταναστών. Η εργοδοσία μη επιτρέποντας οποιαδήποτε αμφισβήτηση του καθεστώτος της εργασιακής εκμετάλλευσης δε διστάζει ακόμα και να δολοφονεί, με τρανταχτό παράδειγμα την επίθεση με βιτριόλι ενάντια στην αγωνίστρια-εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, η οποία πρωτοστάτησε στον αγώνα ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και το απάνθρωπο καθεστώς δουλειάς στις εταιρείες ενοικιαζόμενου προσωπικού, όπου και αυτή εργαζόταν ως καθαρίστρια. Σημειωτέον ότι ανάλογη εταιρεία επινοικίασε πρόσφατα προσωπικό για το εστιατόριο της εστίας. Γεγονός που βάζει και στο φοιτητικό μας σύλλογο το καθήκον της πάλης για την κατάργηση αυτών των εταιρειών και του καθεστώτος της σύγχρονης εργατικής δουλείας, του σύγχρονου δουλοπάζαρου.

Σε μια περίοδο που το σύστημα προετοιμάζεται για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης εντείνοντας την ταξική επίθεση, ενισχύει μηχανισμούς που όχι μόνο εφαρμόζουν την υλική πλευρά της καταστολής, αλλά την προετοιμάζουν και τη νομιμοποιούν. Βλέπουμε την αστυνομία να κατακλύζει τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων ασκώντας προκλητική ωμή βία σε διαδηλωτές, δημοσιογράφους, γιατρούς, δικηγόρους και προβαίνοντας σε δεκάδες συλλήψεις ανήλικων μαθητών, που διώκονται ποινικά με τρομονόμο. Σε αγαστή συνεργασία με την κρατική καταστολή βρίσκονται καθημερινά τα δελτία ειδήσεων που κατασκευάζουν και προετοιμάζουν την κοινωνική αποδοχή μιας τέτοιας πολιτικής. Σε φορτισμένη πολιτικά περίοδο, βλέπουμε το ρόλο τους να διογκώνεται, βλέπουμε τα κάθε λογής παπαγαλάκια να βγαίνουν στα παράθυρα δίνοντας φωνή στα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, επιχειρώντας να συκοφαντήσουν τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη και να τη μετατρέψουν από αυθόρμητη έκφραση της κοινωνικής οργής και αντίστασης στο πολιτικό κατεστημένο σε απομονωμένες βιαιοπραγίες μειοψηφιών, επιχειρώντας να μπαλώσουν το βαθύ πολιτικό και κοινωνικό χάσμα που έβγαλε στην επιφάνεια η νεολαία.

Μάλιστα γιατί τους φοιτητικούς συλλόγους έχουν μεγάλη σημασία οι μεθοδεύσεις που επιχειρούνται σε σχέση με το πάντα επίκαιρο θέμα του ασύλου. Επιχειρείται να εμφανισθεί το φοιτητικό άσυλο ως υπέρμετρη απειλή για την κοινωνική σταθερότητα και γαλήνη και ως μήτρα καταστροφών και τρομοκρατικών ενεργειών. Πρέπει να εμφανισθεί το φοιτητικό άσυλο ως ένας θεσμός αλλοιωμένος και παραφρασμένος, ξένος προς τα συμφέροντα της κοινωνίας, για να μπορέσει μόνο τότε να αποχαρακτηριστεί ως έννοια και να αποσυνδεθεί από τους κοινωνικούς αγώνες και τις διαδικασίες που εμπλέκουν τα πιο ριζοσπαστικά κοινωνικά κομμάτια και τα συνδέουν με τους αγώνες των φοιτητών και της νεολαίας. Προσπαθούν να αναγάγουν την έννοια του ασύλου σε μία τυπική νομική έκφραση που θα αρχίζει και θα τελειώνει στην «περιφρούρηση» της ακαδημαϊκής διαδικασίας και της έρευνας που επιχειρηματικού πανεπιστημίου που προετοιμάζουν. Αυτές οι πολιτικές κατευθύνσεις καταφαίνονται χαρακτηριστικά τόσο από το νόμο πλαίσιο όσο και από τις συνεχείς προκλητικές δηλώσεις του συνόλου των πολιτικών κομμάτων και των εκφραστών τους. Εμείς από την πλευρά μας, δεν αντιλαμβανόμαστε το άσυλο στην καθαρή νομική του μορφή, ένα άσυλο που έχει ωράρια, αργίες και εθνικές επετείους, που οριοθετείται από την αίθουσα διδασκαλίας, το εργαστήριο, τα κάγκελα του πανεπιστημίου ή τη φοιτητική ταυτότητα, ένα άσυλο των εσωτερικών κανονισμών και των πειθαρχικών συμβουλίων. Ένα άσυλο που βάζει κόκκινες ζώνες μέσα στα πανεπιστήμια. Αντίθετα, το άσυλο είναι λαϊκή κατάκτηση και δικαίωμα αδιαπραγμάτευτο. Είναι κέντρο κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και οποιονδήποτε άλλων διεργασιών και διεκδικήσεων, ένας τρόπος γείωσης με τα πάντα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα και ως εκ τούτου οφείλει να είναι διαρκής μας απαίτηση και ανάγκη. Ο νομικός καθορισμός του ασύλου σε συνάρτηση με τη τέλεση των ερευνητικών και εκπαιδευτικών διαδικασιών των πανεπιστημίων πρέπει να απασχολήσει το σύλλογο της εστίας, καθώς στην εστία μένουν άτομα προερχόμενα από κατώτερα κοινωνικά στρώματα και άρα είναι ένας χώρος, όπου μπορούν να αναπτυχθούν κοινωνικές σχέσεις με πολιτικά χαρακτηριστικά. Επίσης, η ζωή στην εστία δίνει τη δυνατότητα σύνδεσης του χώρου της πανεπιστημιούπολης με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, κάτι που στην ουσία κοινωνικοποιεί τον ίδιο τον χώρο της πανεπιστημιούπολης και αποτελεί ουσιαστική διάσταση της διαδικασίας του φοιτητικού ασύλου.
Απάντηση στη συντονισμένη επίθεση της αστικής τάξης και του συστήματός της μπορεί να δώσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα μαζί με το φοιτητικό και το κίνημα της νεολαίας, αν μπορέσει να υπερβεί οργανωτικά και αγωνιστικά την απλή έκφραση μιας ενσωματώσιμης δυσαρέσκειας, αν μπορέσει απέναντι στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και την προσπάθεια πολιτικής φίμωσης και διαστρέβλωσης των αναγκών μας μέσα σε κοινοβουλευτικές προτάσεις και στημένους διαλόγους, κόντρα σε κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σενάρια, να συγκροτήσει και να οργανώσει από τη βάση, από το επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων τα αιτήματά του, να συγκροτήσει και να οργανώσει δυναμικά τις μορφές πάλης, τις απεργίες και τους αγώνες του. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που κι εμείς, το φοιτητικό κίνημα και το κίνημα της νεολαίας, πρέπει επιτακτικά να δώσουμε μια αποφασιστική απάντηση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε ξένο σώμα σ’ αυτήν την κοινωνία. Δεν έχουμε αυταπάτες πως η υλοποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής και των τελεσιγράφων για τη δημιουργία του ΚΕΧΑΕ μπορεί να είναι συμβατή με οποιοδήποτε διάλογο εκ μηδενικής βάσης. Γνωρίζουμε καλά ποιες είναι οι προθέσεις όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, πιστών συμμάχων και εκφραστών της ΕΕ καθώς και όλων όσων τις εκφράζουν στο φοιτητικό κίνημα. Η επίθεση απέναντι στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας θα συνεχίσει να εντείνεται όπως έχει γίνει μέχρι τώρα (ΚΕΣ, νόμος-πλαίσο, αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ κ.α.). Ίσως στο χώρο των εστιών να ενταθεί ακόμα περισσότερο μέσα από τη σταθερή υποβάθμιση-υποχρηματοδότησή τους (ήδη έχουμε σειρά κλειστών εστιών όπως του ΠΑ.ΠΕΙ. και του Παντείου παράλληλα με το πολύ χαμηλό ποσοστό στέγασης που σε πανελλαδικό επίπεδο δεν ξεπερνάει το 5% - στην Αθήνα μάλιστα για 120.000 φοιτητές υπάρχουν μόλις 2.500 κλίνες) γεγονός που οδηγεί ήδη στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση τμημάτων των εστιών και τη σταδιακή παράδοση τους στα πρόθυμα χέρια της αγοράς.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική πρέπει να απαντήσουμε ξεκάθαρα και οργανωμένα μέσα από την ένταση της πάλης των συλλόγων μας, να μιλήσουμε τη γλώσσα των αναγκών μας, τη γλώσσα που μας συνδέει με την κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες. Να κάνουμε τα αιτήματα και τα πλαίσια μας, τις φοιτητικές καταλήψεις, τις πολιτικές γενικές συνελεύσεις, τις μαχητικές και μαζικές πορείες όπλα γι’ αυτούς τους αγώνες.

Καλούμε όλο το σύλλογο να εκφράσει την πραγματική του αλληλεγγύη απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης, σε συνεργασία με το πολύμορφο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα που φαίνεται να διαμορφώνεται όλο αυτό το διάστημα στη χώρα μας, παίρνοντας μέρος ενεργά και ανταποκρινόμενος σε όλα τα καλέσματα που γίνονται. Περιθωριοποιώντας όλους αυτούς που αλυσοδένουν την αντίδραση, επιχειρούν να κάμψουν την αγωνιστική του διάθεση καταστέλλοντας ή συκοφαντώντας.

“Tο όνoμα μου είναι Che”

Αγαπητέ Che,

Είμαι ένας φοιτητής από κάποιο πανεπιστήμιο της Oaxaca , ή του Αυτόνομου πανεπιστημίου της Bogota , ίσως ακόμα και της Λατινοαμερικάνικης σχολής της ιατρικής της Havana. Μπορεί ακόμα να’μαι και φοιτητής του Ελληνικού πανεπιστημίου ή εργάτης στα μεταλλωρυχεία του Ποτοζί. Μπορεί ακόμα να’μαι οικοδόμος ή απολυμένος εργάτης σε οποιαδήποτε μητρόπολη του κόσμου. Μπορεί όμως και να’μαι άστεγη μητέρα στη Γουατεμάλα ή και κάτοικος ενός καμένου ή πλημμυρισμένου χωριού σε κάποιο σημείο της υφηλίου.

Έχω ακούσει πολλά για σένα και έχω διαβάσει ακόμα περισσότερα. 40 χρόνια μετά από την δολοφονία σου, και 20 περίπου από τότε που γεννήθηκα αναρωτιέμαι τι είσαι. Πολλοί λένε ότι είσαι ο Ernesto Guevara De La Serna , ο Άγιος Ernesto της La Higera , ένας ρομαντικός , ονειροπόλος τυχοδιώκτης , ένας στρατιώτης της Αμερικής , ένας επαναστάτης κομμουνιστής , και άλλοι πάλι πως είσαι ένας απελευθερωτής. Θυμάμαι όμως , πολύ καλά τα λόγια σου. Όταν εσύ έλεγες πως δεν είσαι τίποτα άλλο από ένας μικρός κοντοτιέρο του 21ου αιώνα , και ένας κομμουνιστής στρατιώτης της Αμερικής. Το θυμάμαι καλά. Γιατί εσύ έλεγες πως είσαι ένα κομμάτι από το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου σ’αυτόν τον κόσμο , και μια σταγόνα από τον ιδρώτα του προσώπου του , πως δεν είσαι απελευθερωτής γιατί απελευθερωτές δεν υπάρχουν , αλλά οι λαοί κερδίζουν την ελευθερία τους μόνοι τους. Άλλες πάλι φορές σκέφτομαι μήπως είσαι μια ζωγραφιά σε ένα τοίχο του Buenos Aires , ένας ήρωας ή ένας θρύλος από κάποιο παραμύθι που λέει κάποια ανύπαντρη μάνα στα παιδιά της σε κάποια παραγκούπολη στο Rio De Janerio. Δεν ξέρω αν με βοηθάει η μνήμη μου , πάντως κάθε φορά που κάνω αυτή την ερώτηση παίρνω αναπάντεχα την ίδια απάντηση. «Το όνομά μου είναι Che , κατάγομαι από την μεγάλη και γνωστή οικογένεια του παγκόσμιου προλεταριάτου και η ηλικία μου είναι αυτή που έχει και η εκμετάλλευση σ’αυτό τον πλανήτη».

Κι ύστερα θέλω και άλλα να σε ρωτήσω. Θέλω να σε ρωτήσω για το τέλος της ιστορίας και για τον σοσιαλισμό που πέρασε και δεν υπάρχει πια. Όμως πάλι την ξέρω την απάντηση πού δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που κάποτε έλεγες «Ας είμαστε ρεαλιστές , ας αποζητάμε το αδύνατο».

Μπήκα αρκετές φορές στον πειρασμό να αναρωτηθώ για κείνο το μεγάλο ταξίδι σου στην μεγάλη Αμερική που σαν γιατρός αλλεργιολόγος , εφοδιασμένος με το μόνο φάρμακο που μπορεί να αντιμετωπίσει πραγματικά τις αλλεργίες όλου του κόσμου , το μαγικό φάρμακο της αλληλεγγύης είπες πως ο άνθρωπος που τα’γραφε όλα αυτά δεν είναι πια ο ίδιος , και πως τώρα την θέση του την πήρε κάποιος άλλος ,ένας νέος άνθρωπος , αυτός που είναι έτοιμος να πάρει θέση σε κάθε γωνιά της γης στο πλευρό όλων των καταπιεσμένων με την ίδια ετοιμότητα που θα μπορούσε να υπερασπιστεί την πατρίδα του.

Αγαπητέ Che. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έγινε η τελευταία έφοδος της ανθρωπότητας στους ουρανούς και από τότε που πέθαινε ο ένας για τον άλλον. Και όμως τα λόγια σου ακόμα αντηχούν στα δάση , τα βουνά και τα ποτάμια των πέντε ηπείρων αυτού του πλανήτη. «πως αν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον θα’μαστε κιόλας από χρόνια νεκροί». Και έτσι σιγά σιγά ίσως να έχει έρθει και η ώρα να ανασυντάξω και εγώ τις αισθήσεις μου , την όσφρηση γιατί έχει άσχημη μυρωδιά εδώ γύρω, την ακοή γιατί ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός και την αφή γιατί έχω ξεχάσει πως είναι να νιώθεις τον άλλο , και να βγώ στους δρόμους. Να βγώ στις μεγάλες λεωφόρους της ανθρωπότητας που μια μέρα θα ανοίξουν διάπλατα για να διαβεί ο ελεύθερος άνθρωπος. Και ο ελεύθερος άνθρωπος δεν θα’ναι άλλος από τον Νέο Άνθρωπο , όπως εσύ τον φαντάστηκες. «ένας γνήσιος επαναστάτης δεν μπορεί παρά όλες οι πράξεις και οι κινήσεις του να διαπνέονται από το μεγάλο συναίσθημα της αγάπης» και αυτό δεν θα γίνει παρά μόνο όταν θα πάψει να υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο , δηλαδή μέχρι την Νίκη.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΣΥΧΟΣ

Μετά τις ζαρντινιέρες, τα πράσινα παπούτσια και την καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων και των εργατικών αγώνων, το κράτος και το μακρύ του χέρι η αστυνομία φτάνει ακόμα και στο σημείο να δολοφονεί. Χτές το βράδυ δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια ένας δεκαεξάχρονος μαθητής από οπλισμένους αστυνομικούς. Η δολοφονία αυτή αποδεικνύει ξεκάθαρα, τόσο τις προθέσεις του κράτους απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, απέναντι σε όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται, όσο και το χαρακτήρα των σωμάτων ασφάλειας-καταστολής. Την ίδια στιγμή που καταργούνται όλα τα κοινωνικά δικαιώματα και η φτώχεια και ανεργεία χτυπάει όλο και μεγαλύτερα στρώματα, το ίδιο το κράτος αφαιρεί ακόμα και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Η δολοφονία αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Αυτή είναι η μόνη αυτονόητη απάντηση απέναντι στην αξιοπρέπεια και σε όσους φυλακίζουν και δολοφονούν το μέλλον μας. Οι εξεγέρσεις και οι κοινωνικοί αγώνες παρουσιάστηκαν από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να εκμεταλλεύται και να καταπιέζει τον συνάνθρωπο του. Είναι οι μόνες απαντήσεις και η μόνη απάντηση, η μόνη πηγαία αντίδραση του δούλου απέναντι στη βάρβαρη και εγκληματική φύση του αφέντη.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗ 1 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.

ΑΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε για ακόμη μια φορά όλοι μάρτυρες της σφαγής της Γάζας από τον Ισραηλινό ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαπράττει μια διαρκή γενοκτονία, μια στυγερή πολιτική Ολοκαυτώματος για την ολοκληρωτική υποταγή του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού, με την πλήρη κάλυψη και κυνική υποστήριξη, τόσο των Η.Π.Α, της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ, όσο και των διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε, ανθρωπιστικές οργανώσεις), καθώς και μιας σειράς αντιδραστικών αραβικών κυβερνήσεων. Κοινή προσπάθεια τους είναι να επιβάλουν με τη φωτιά και το σίδερο τη πολιτική τους για μια «Νέα Μέση Ανατολή» σε συνθήκες χρεοκοπίας και ολόπλευρης κρίσης όχι μόνο της αμερικάνικης υπερδύναμης, αλλά και του καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολο του. Η σφαγή αυτή δεν πραγματοποιείται μόνο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που θεωρείται περίοδος εμπόλεμης σύρραξης, αλλά αντιθέτως πρόκειται για ένα διαρκές έγκλημα εις βάρος τόσο του άμαχου πληθυσμού, όσο και των ένοπλων φορέων της παλαιστινιακής αυτοάμυνας, ακόμα και σε περιόδους ειρήνης (αρκετές χιλιάδες είναι οι νεκροί και σε αυτές τις περιόδους), όπου το βλέμμα της «διεθνούς κοινότητας» απουσιάζει εγκληματικά. Ο πόλεμος αυτός τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο λαμβάνει χώρα με το πρόσχημα της καταπολέμησης της παλαιστινιακής τρομοκρατίας (π.χ Χαμάς κ.α), των ομάδων εκείνων δηλαδή που αντιστέκονται και παλεύουν απέναντι στον κατακτητή για μία ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα. Το συγκεκριμένο πρόσχημα δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τω κόσμω, π.χ Αφγανιστάν, πόλεμος στο Λίβανο, επέμβαση στο Ιράκ και άλλα πολλά. Σκοπός αυτής της επέμβασης είναι η εξυπηρέτηση και περιφρούρηση των συμφερόντων της ισραηλινής και όχι μόνο αστικής τάξης, αλλά και το παράλληλο τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης απέναντι στις ιμπεριαλιστικές θηριωδίες. Και έχουν σαν επιθυμητό αποτέλεσμα την επιβολή μιας αιματοβαμμένης κοινωνικής ειρήνης, σε όλους τους λαούς και τις κοινωνικές ομάδες που αντιστέκονται. Αυτό επιχειρείται να πραγματοποιηθεί και στη χώρα μας από ολόκληρο τον κοινοβουλευτικό συνασπισμό με υποτιθέμενα κάθε φορά διαφορετικές προσεγγίσεις και προσχήματα, αναφερόμενοι σε μειοψηφίες, τρομοκράτες, τυφλή βία από όλους γενικά και αόριστα, μόνιμους προβοκάτορες και άλλα πολλά. Εμείς καλούμε όλο το σύλλογο να εκφράσει την πραγματική του αλληλεγγύη απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης, σε συνεργασία με το πολύμορφο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα που φαίνεται να διαμορφώνεται όλο αυτό το διάστημα στη χώρα μας, παίρνοντας μέρος ενεργά και ανταποκρινόμενος σε όλα τα καλέσματα που γίνονται. Περιθωριοποιώντας όλους αυτούς που αλυσοδένουν την αντίδραση, επιχειρούν να κάμψουν την αγωνιστική του διάθεση καταστέλλοντας ή συκοφαντώντας.

Ενάντια σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ-ΝΑΤΟ απαιτούμε:

Να σταματήσει τώρα η ανθρωποσφαγή στη Γάζα. Όχι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Ανεξάρτητο Ενιαίο Ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967. Επιστροφή όλων των προσφύγων.
Να μη διχοτομηθεί η λωρίδα της Γάζας από τον ισραηλινό στρατό και να μην σταλούν στρατεύματα κατοχής ΟΗΕ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Να ακυρωθούν τώρα όλες οι στρατιωτικές-οικονομικές-πολιτικές συμφωνίες Ισραήλ-Ελλάδας. Να σταματήσει άμεσα η απαράδεκτη και εγκληματική παραχώρηση του λιμανιού του Αστακού για τη μεταφορά πολεμικού υλικού προς το Ισραήλ.