Πρωτ’ από όλα, καλωσόρισες στην εστία!!!
Προφανώς έχεις ήδη βιώσει το πόσο δύσκολο είναι για πολλούς φοιτητές να σπουδάσουν αν δε διαθέτουν τα χρήματα για να εξασφαλίσουν τη στέγαση και τη σίτισή τους, καθώς έχεις βρεθεί και
εσύ στην ίδια θέση.
Το γεγονός ότι κατάφερες να πάρεις τελικά ένα δωμάτιο στην εστία δε σημαίνει ότι υπάρχει δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση (το προηγούμενο διάστημα πλήρωσες υπέρογκα ποσά σε φροντιστήρια…), αντιθέτως, είσαι ένας από τους λίγους τυχερούς φοιτητές που απέκτησαν δωμάτιο σε εστία, αφού μόλις το 3% των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα στεγάζεται σε αυτές, ενώ οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες, αποδεικνύοντας τη βαθιά έλλειψη πρόνοιας του κράτους στη στέγαση των φοιτητών. Μάλιστα και μέσα από την οικογένειά σου αντιλαμβάνεσαι καθημερινά ότι όσο βαθαίνει η κρίση και εντείνεται η αντιλαϊκή πολιτική, τόσο όλο και περισσότεροι φοιτητές θα χρειάζονται σίτιση και στέγαση προκειμένου να σπουδάσουν αξιοπρεπώς.
Προφανώς έχεις ήδη βιώσει το πόσο δύσκολο είναι για πολλούς φοιτητές να σπουδάσουν αν δε διαθέτουν τα χρήματα για να εξασφαλίσουν τη στέγαση και τη σίτισή τους, καθώς έχεις βρεθεί και
εσύ στην ίδια θέση.
Το γεγονός ότι κατάφερες να πάρεις τελικά ένα δωμάτιο στην εστία δε σημαίνει ότι υπάρχει δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση (το προηγούμενο διάστημα πλήρωσες υπέρογκα ποσά σε φροντιστήρια…), αντιθέτως, είσαι ένας από τους λίγους τυχερούς φοιτητές που απέκτησαν δωμάτιο σε εστία, αφού μόλις το 3% των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα στεγάζεται σε αυτές, ενώ οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες, αποδεικνύοντας τη βαθιά έλλειψη πρόνοιας του κράτους στη στέγαση των φοιτητών. Μάλιστα και μέσα από την οικογένειά σου αντιλαμβάνεσαι καθημερινά ότι όσο βαθαίνει η κρίση και εντείνεται η αντιλαϊκή πολιτική, τόσο όλο και περισσότεροι φοιτητές θα χρειάζονται σίτιση και στέγαση προκειμένου να σπουδάσουν αξιοπρεπώς.
Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή… Διανύουμε μια εποχή όπου κάθε έννοια
κράτους πρόνοιας, δημόσιας και δωρεάν παιδείας και εργασιακών και
δημοκρατικών δικαιωμάτων θυσιάζονται στο βωμό της κρίσης! Μιας κρίσης
που παρά το γεγονός ότι την γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα,
έρχεται να πέσει πάνω στις πλάτες όσων βρίσκονται στα ασθενέστερα
οικονομικά στρώματα, τα οποία και καλούνται να την πληρώσουν. Έτσι, μέσα
στα πλαίσια της συνολικότερης πολιτικής συρρίκνωσης του κράτους
πρόνοιας και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η
φοιτητική μέριμνα δε θα μπορούσε να μείνει αλώβητη. Πιο αναλυτικά:
ΟΙ ΕΣΤΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ…
Η ΦΕΠΑ λειτουργεί, προσωρινά, βάσει ενός εσωτερικού κανονισμού, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα της
σύμβασης συνδιαχείρισης ΕΙΝ και ΕΚΠΑ που προβλέπει:
• Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται οι δικαιούχοι δωματίων. Αυτά είναι μόνο σε ένα μέρος
τους κοινωνικά-οικονομικά, καθώς πλέον εισάγονται και ακαδημαϊκά-ανταποδοτικά κριτήρια,
φοιτητές από άλλες σχολές εκτός του ΕΚΠΑ δεν έχουν δικαίωμα αίτησης, συγκεκριμένες ομάδες
έχουν προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με άλλες και προβλέπονται παράλογοι διαχωρισμοί (όπως
αυτοί μεταξύ Ελλήνων και ξένων, πρωτοετών και μεγαλύτερων ετών) για το ποιοι γίνονται δεκτοί στην εστία, ενώ θα έπρεπε η ανάγκη για στέγαση να αντιμετωπίζεται ως ενιαία για όλους τους φοιτητές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να αποκλείονται φοιτητές που βρίσκονται οικονομικά και κοινωνικά σε δυσχερέστερη θέση.
Η ΦΕΠΑ λειτουργεί, προσωρινά, βάσει ενός εσωτερικού κανονισμού, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα της
σύμβασης συνδιαχείρισης ΕΙΝ και ΕΚΠΑ που προβλέπει:
• Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται οι δικαιούχοι δωματίων. Αυτά είναι μόνο σε ένα μέρος
τους κοινωνικά-οικονομικά, καθώς πλέον εισάγονται και ακαδημαϊκά-ανταποδοτικά κριτήρια,
φοιτητές από άλλες σχολές εκτός του ΕΚΠΑ δεν έχουν δικαίωμα αίτησης, συγκεκριμένες ομάδες
έχουν προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με άλλες και προβλέπονται παράλογοι διαχωρισμοί (όπως
αυτοί μεταξύ Ελλήνων και ξένων, πρωτοετών και μεγαλύτερων ετών) για το ποιοι γίνονται δεκτοί στην εστία, ενώ θα έπρεπε η ανάγκη για στέγαση να αντιμετωπίζεται ως ενιαία για όλους τους φοιτητές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να αποκλείονται φοιτητές που βρίσκονται οικονομικά και κοινωνικά σε δυσχερέστερη θέση.
• Το όριο διαμονής ν+2 χρόνια. Αντί το κράτος να διαχειρίζεται τη στέγαση των φοιτητών
σύμφωνα με τις πραγματικές τους ανάγκες, (για παράδειγμα τυχόν δυσκολίες που αντιμετωπίζουν
ξένοι φοιτητές με την γλώσσα, οικονομικές δυσκολίες που αναγκάζουν κάποιον να εργαστεί ή ακόμα
και προβλήματα υγείας) επιλέγει να θέτει συγκεκριμένο χρονικό όριο στη στέγαση χωρίς να εξετάζει
κάθε περίπτωση ξεχωριστά με βάση τα δεδομένα κάθε φοιτητή, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση
και την πειθάρχηση των οικοτρόφων.
• Την καταβολή ενοικίων και εγγυήσεων. Το επιχείρημα που προβάλουν ειναι ότι τα ενοίκια
είναι συμβολικά, ενώ η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι σε όσες εστίες οι φοιτητές δέχτηκαν
να τα πληρώσουν, το ποσό ανέβηκε και έφτασε ακόμη και τα ογδόντα ευρώ τον μήνα, αντλώντας
κέρδος και μετακυλίοντας το κόστος στις πλάτες των φοιτητών. Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλει στην περαιτέρω κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει η στέγαση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η φοιτητική μέριμνα να μετατρέπεται από κοινωνικό δικαίωμα σε
εμπορεύσιμη παροχή ώστε να ακολουθήσει και αυτή, με τη σειρά της, πλήρως τους νόμους της
αγοράς.
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
Τόσα χρόνια ο σύλλογος μας μέσα από διαρκείς αγώνες και συλλογικές διεκδικήσεις έχει
κατορθώσει να μην εφαρμοστούν πολλά από αυτά που προβλέπονται στον αντιδραστικό εσωτερικό
κανονισμό και έχουμε εναντιωθεί στα κυβερνητικά σχέδια υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της
σίτισης-στέγασης και πειθάρχησης των φοιτητών. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες (Γενικές
Συνελεύσεις) έχει αποφασιστεί ότι κανένας φοιτητής δεν θα δώσει ούτε ένα ευρώ για ενοίκια και
εγγυήσεις. Ενάντια στις επιταγές του εσωτερικού κανονισμού ήταν και η διασφάλιση της παραμονής
στην εστία φοιτητών και μετά τα ν+2 έτη αν υπάρχουν σοβαροί κοινωνικοοικονομικοί λόγοι, έτσι ώστε
να μπαίνουν σε πρώτο πλάνο και πάνω από όλα οι ανάγκες των φοιτητών.
ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ
Η εκπαίδευση και η φοιτητική μέριμνα αποτελεί σήμερα ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το
κεφάλαιο. Ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και ο νέος εσωτερικός κανονισμός που μας
ετοιμάζουν αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, εξυπηρετεί ακριβώς αυτούς
τους σκοπούς. Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου θεσμοθετεί πλήρως την ιδιωτικοποίηση
της φοιτητικής μέριμνας, καθώς προβλέπει τη δημιουργία ενός «ν.π.ι.δ. (νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου) που θα λειτουργεί με τη μορφή Α.Ε. Βάσει νόμου η διαχείριση των εστιών σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο περνά εξολοκλήρου στα αντίστοιχα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ μέχρι πρότινος τις συνδιαχειρίζονταν με το πρώην ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας) – νυν ΙΝΕΔΙΒΙΜ (Ινστιτούτο Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης). Αναγκάζουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τις εστίες, τη στιγμή που όχι μόνο δεν δίνονται επιπλέον κονδύλια γι αυτό, αλλά και σε συνδυασμό με την τεράστια μείωση τη κρατικής χρηματοδότησης και το περιβόητο κούρεμα των αποθεματικών των Ιδρυμάτων της τάξης του 75% μέσω του PSI το Μάρτη του 2012, δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστούμε τι μας επιφυλάσσουν… Τα άμεσα αποτελέσματα αυτών ήδη τα ζούμε και σίγουρα γνωρίζουμε το μέλλον που προδιαγράφεται από τη δική τους πλευρά. Πλέον, φοιτητές από πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν έχουν ούτε καν το δικαίωμα υποβολής αίτησης εισδοχής σε κάποια εστία, όπως γινόταν παλαιότερα. Για παράδειγμα, στην Αθήνα όπου βάσει νόμου οι εστίες περνούν αποκλειστικά στη διαχείριση των πανεπιστήμιων, οι φοιτητές στα εφτά από τα εννέα πανεπιστήμια (Πάντειο, Γεωπονικό, Χαροκόπειο, ΤΕΙ Αθήνας, ΤΕΙ Πειραιά, ΠΑ.ΠΕΙ., Καλών Τεχνών) μένουν χωρίς εστία. Στις εστίες της ΦΕΑ, της ΦΕΕΜΠ μέχρι πριν την ψήφιση του νόμου στεγάζονταν φοιτητές από όλες τις σχολές, ενώ τώρα επιτρέπεται να στεγάζουν φοιτητές μόνο από την ΑΣΟΟΕ και το ΕΜΠ αντίστοιχα. Πέρσι, όμως, μετά από απαίτηση
των φοιτητών της ΦΕΕΜΠ, η εφορεία που εξέτασε τις αιτήσεις για τις εισδοχές καινούργιων φοιτητών δέχτηκε να πάρει και φοιτητές άλλων ιδρυμάτων, αν και ελάχιστους καθώς δεν γνώριζαν πολλοί ότι μπορούσαν εν τέλει να κάνουν αίτηση. Επίσης, η ΑΣΟΕΕ έκλεισε την εστία στη Δροσοπούλου, η οποία σαν κτίριο επαναλειτούργησε από ιδιώτη με ενοίκιο 200 € το μήνα, ενώ κάποιοι οικότροφοί της μεταφέρθηκαν στην εστία της ΦΕΑ - που κι αυτή πλέον πέρασε στη διοίκηση της ΑΣΟΟΕ - ενώ άλλοι έμειναν στο δρόμο ή στο ενοίκιο. Κάποιες εστίες - εστιατόρια θα κλείσουν ή θα καταρρεύσουν καθώς πρόκειται για παλιά και ασυντήρητα κτίρια, ενώ όσες απομείνουν θα λειτουργούν κάτω από ένα νέο καθεστώς που καμία σχέση δεν θα έχει με το ρόλο της φοιτητικής μέριμνας να προσφέρει στα παιδιά της εργατικής τάξης τη δυνατότητα να σπουδάσουν εντείνοντας έτσι τους ταξικούς φραγμούς. Οι εστίες θα λειτουργούν με όρους αγοράς, με όρους κόστους-οφέλους, όπου τα κόστη θα μεταφέρονται σταδιακά στους φοιτητές και στις οικογένειές τους, μετατρέποντάς τες σε «ξενοδοχεία» για όσους μπορούν να καταβάλουν το απαιτούμενο ποσό. Έτσι, είναι πολύ πιθανό ιδιώτες να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τη λειτουργία τους με ό, τι αυτό συνεπάγεται (ενοίκια, απουσία κάθε συνδικαλιστικής παρέμβασης κλπ). Σε αυτή την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης βλέπουμε να μειώνεται το δημόσιο και μόνιμο προσωπικό και στην θέση του να ξεπροβάλουν ιδιωτικά συνεργεία, δηλαδή δουλεμπορικές εργολαβίες. Έτσι τις περισσότερες λειτουργίες της εστίας (προσωπικό εστιατορίου, συντήρησης, καθαριότητας και φύλαξης) τις έχουν αναλάβει εργολάβοι, δηλαδή έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Με το πρόσχημα της εξοικονόμησης χρημάτων προσπαθούν να παγιώσουν άθλιες σχέσεις εργασίας όπου μπορούν, ενώ στην πραγματικότητα οι δουλέμποροι κοστίζουν παραπάνω συγκριτικά με την πρόσληψη των εργαζομένων κατευθείαν από το κράτος, γιατί στο μισθό τους προστίθεται και η αμοιβή του εργολάβου για κάθε κεφάλι-εργαζόμενο.
Επιπλέον, ετοιμάζουν νέους εσωτερικούς κανονισμούς όπου πέρα από τα οικονομικά ανταποδοτικά κριτήρια εισάγονται και πολύ αυστηρά ακαδημαϊκά κριτήρια εισδοχής και παραμονής στις εστίες. Ήδη υπήρχαν, δυστυχώς, εστίες χωρίς συγκροτημένους συλλόγους ή όπου ηγεμόνευαν αντιδραστικές δυνάμεις και εφαρμόζονταν αντιδραστικοί εσωτερικοί κανονισμοί. Ενοίκια της τάξης των 80 ευρώ, αναλυτικές βαθμολογίες κάθε χρόνο, εκδιωγμός φοιτητών σε περιόδους διακοπών για να επινοικιαστούν τα δωμάτια σε τουρίστες, αλλά τώρα σκοπεύουν να επιβάλλουν αναβαθμισμένα τέτοια κριτήρια παντού εντατικοποιώντας τις σπουδές μας.
σύμφωνα με τις πραγματικές τους ανάγκες, (για παράδειγμα τυχόν δυσκολίες που αντιμετωπίζουν
ξένοι φοιτητές με την γλώσσα, οικονομικές δυσκολίες που αναγκάζουν κάποιον να εργαστεί ή ακόμα
και προβλήματα υγείας) επιλέγει να θέτει συγκεκριμένο χρονικό όριο στη στέγαση χωρίς να εξετάζει
κάθε περίπτωση ξεχωριστά με βάση τα δεδομένα κάθε φοιτητή, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση
και την πειθάρχηση των οικοτρόφων.
• Την καταβολή ενοικίων και εγγυήσεων. Το επιχείρημα που προβάλουν ειναι ότι τα ενοίκια
είναι συμβολικά, ενώ η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι σε όσες εστίες οι φοιτητές δέχτηκαν
να τα πληρώσουν, το ποσό ανέβηκε και έφτασε ακόμη και τα ογδόντα ευρώ τον μήνα, αντλώντας
κέρδος και μετακυλίοντας το κόστος στις πλάτες των φοιτητών. Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλει στην περαιτέρω κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει η στέγαση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η φοιτητική μέριμνα να μετατρέπεται από κοινωνικό δικαίωμα σε
εμπορεύσιμη παροχή ώστε να ακολουθήσει και αυτή, με τη σειρά της, πλήρως τους νόμους της
αγοράς.
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
Τόσα χρόνια ο σύλλογος μας μέσα από διαρκείς αγώνες και συλλογικές διεκδικήσεις έχει
κατορθώσει να μην εφαρμοστούν πολλά από αυτά που προβλέπονται στον αντιδραστικό εσωτερικό
κανονισμό και έχουμε εναντιωθεί στα κυβερνητικά σχέδια υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της
σίτισης-στέγασης και πειθάρχησης των φοιτητών. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες (Γενικές
Συνελεύσεις) έχει αποφασιστεί ότι κανένας φοιτητής δεν θα δώσει ούτε ένα ευρώ για ενοίκια και
εγγυήσεις. Ενάντια στις επιταγές του εσωτερικού κανονισμού ήταν και η διασφάλιση της παραμονής
στην εστία φοιτητών και μετά τα ν+2 έτη αν υπάρχουν σοβαροί κοινωνικοοικονομικοί λόγοι, έτσι ώστε
να μπαίνουν σε πρώτο πλάνο και πάνω από όλα οι ανάγκες των φοιτητών.
ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ
Η εκπαίδευση και η φοιτητική μέριμνα αποτελεί σήμερα ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το
κεφάλαιο. Ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και ο νέος εσωτερικός κανονισμός που μας
ετοιμάζουν αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών, εξυπηρετεί ακριβώς αυτούς
τους σκοπούς. Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου θεσμοθετεί πλήρως την ιδιωτικοποίηση
της φοιτητικής μέριμνας, καθώς προβλέπει τη δημιουργία ενός «ν.π.ι.δ. (νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου) που θα λειτουργεί με τη μορφή Α.Ε. Βάσει νόμου η διαχείριση των εστιών σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο περνά εξολοκλήρου στα αντίστοιχα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ μέχρι πρότινος τις συνδιαχειρίζονταν με το πρώην ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας) – νυν ΙΝΕΔΙΒΙΜ (Ινστιτούτο Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης). Αναγκάζουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τις εστίες, τη στιγμή που όχι μόνο δεν δίνονται επιπλέον κονδύλια γι αυτό, αλλά και σε συνδυασμό με την τεράστια μείωση τη κρατικής χρηματοδότησης και το περιβόητο κούρεμα των αποθεματικών των Ιδρυμάτων της τάξης του 75% μέσω του PSI το Μάρτη του 2012, δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστούμε τι μας επιφυλάσσουν… Τα άμεσα αποτελέσματα αυτών ήδη τα ζούμε και σίγουρα γνωρίζουμε το μέλλον που προδιαγράφεται από τη δική τους πλευρά. Πλέον, φοιτητές από πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν έχουν ούτε καν το δικαίωμα υποβολής αίτησης εισδοχής σε κάποια εστία, όπως γινόταν παλαιότερα. Για παράδειγμα, στην Αθήνα όπου βάσει νόμου οι εστίες περνούν αποκλειστικά στη διαχείριση των πανεπιστήμιων, οι φοιτητές στα εφτά από τα εννέα πανεπιστήμια (Πάντειο, Γεωπονικό, Χαροκόπειο, ΤΕΙ Αθήνας, ΤΕΙ Πειραιά, ΠΑ.ΠΕΙ., Καλών Τεχνών) μένουν χωρίς εστία. Στις εστίες της ΦΕΑ, της ΦΕΕΜΠ μέχρι πριν την ψήφιση του νόμου στεγάζονταν φοιτητές από όλες τις σχολές, ενώ τώρα επιτρέπεται να στεγάζουν φοιτητές μόνο από την ΑΣΟΟΕ και το ΕΜΠ αντίστοιχα. Πέρσι, όμως, μετά από απαίτηση
των φοιτητών της ΦΕΕΜΠ, η εφορεία που εξέτασε τις αιτήσεις για τις εισδοχές καινούργιων φοιτητών δέχτηκε να πάρει και φοιτητές άλλων ιδρυμάτων, αν και ελάχιστους καθώς δεν γνώριζαν πολλοί ότι μπορούσαν εν τέλει να κάνουν αίτηση. Επίσης, η ΑΣΟΕΕ έκλεισε την εστία στη Δροσοπούλου, η οποία σαν κτίριο επαναλειτούργησε από ιδιώτη με ενοίκιο 200 € το μήνα, ενώ κάποιοι οικότροφοί της μεταφέρθηκαν στην εστία της ΦΕΑ - που κι αυτή πλέον πέρασε στη διοίκηση της ΑΣΟΟΕ - ενώ άλλοι έμειναν στο δρόμο ή στο ενοίκιο. Κάποιες εστίες - εστιατόρια θα κλείσουν ή θα καταρρεύσουν καθώς πρόκειται για παλιά και ασυντήρητα κτίρια, ενώ όσες απομείνουν θα λειτουργούν κάτω από ένα νέο καθεστώς που καμία σχέση δεν θα έχει με το ρόλο της φοιτητικής μέριμνας να προσφέρει στα παιδιά της εργατικής τάξης τη δυνατότητα να σπουδάσουν εντείνοντας έτσι τους ταξικούς φραγμούς. Οι εστίες θα λειτουργούν με όρους αγοράς, με όρους κόστους-οφέλους, όπου τα κόστη θα μεταφέρονται σταδιακά στους φοιτητές και στις οικογένειές τους, μετατρέποντάς τες σε «ξενοδοχεία» για όσους μπορούν να καταβάλουν το απαιτούμενο ποσό. Έτσι, είναι πολύ πιθανό ιδιώτες να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τη λειτουργία τους με ό, τι αυτό συνεπάγεται (ενοίκια, απουσία κάθε συνδικαλιστικής παρέμβασης κλπ). Σε αυτή την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης βλέπουμε να μειώνεται το δημόσιο και μόνιμο προσωπικό και στην θέση του να ξεπροβάλουν ιδιωτικά συνεργεία, δηλαδή δουλεμπορικές εργολαβίες. Έτσι τις περισσότερες λειτουργίες της εστίας (προσωπικό εστιατορίου, συντήρησης, καθαριότητας και φύλαξης) τις έχουν αναλάβει εργολάβοι, δηλαδή έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Με το πρόσχημα της εξοικονόμησης χρημάτων προσπαθούν να παγιώσουν άθλιες σχέσεις εργασίας όπου μπορούν, ενώ στην πραγματικότητα οι δουλέμποροι κοστίζουν παραπάνω συγκριτικά με την πρόσληψη των εργαζομένων κατευθείαν από το κράτος, γιατί στο μισθό τους προστίθεται και η αμοιβή του εργολάβου για κάθε κεφάλι-εργαζόμενο.
Επιπλέον, ετοιμάζουν νέους εσωτερικούς κανονισμούς όπου πέρα από τα οικονομικά ανταποδοτικά κριτήρια εισάγονται και πολύ αυστηρά ακαδημαϊκά κριτήρια εισδοχής και παραμονής στις εστίες. Ήδη υπήρχαν, δυστυχώς, εστίες χωρίς συγκροτημένους συλλόγους ή όπου ηγεμόνευαν αντιδραστικές δυνάμεις και εφαρμόζονταν αντιδραστικοί εσωτερικοί κανονισμοί. Ενοίκια της τάξης των 80 ευρώ, αναλυτικές βαθμολογίες κάθε χρόνο, εκδιωγμός φοιτητών σε περιόδους διακοπών για να επινοικιαστούν τα δωμάτια σε τουρίστες, αλλά τώρα σκοπεύουν να επιβάλλουν αναβαθμισμένα τέτοια κριτήρια παντού εντατικοποιώντας τις σπουδές μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εστία της Καλαμαριάς στη Θεσ/νίκη, όπου το Πανεπιστήμιο
Μακεδονίας την ανέλαβε, αλλάζοντας εντελώς τον εσωτερικό κανονισμό. Ο καινούριος κανονισμός
προβλέπει μέγιστο όριο διαμονής τα ν έτη σπουδών, επιτρέπει στους φοιτητές να παραμένουν για το
πρώτο έτος μόνο και να κάνουν εκ νέου αίτηση τη νέα χρονιά, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείπουν
το δωμάτιό τους το καλοκαίρι, κ.ά. Για να μπορέσουν δε να κάνουν αίτηση για παραμονή στην
εστία θα πρέπει να έχουν περάσει το 60% των μαθημάτων του αντίστοιχου έτους, ανεξάρτητα από
την κοινωνικοοικονομική τους θέση. Αυτό είχε φέτος σαν αποτέλεσμα να πεταχτούν στο δρόμο 11
οικότροφοι της εστίας, ενώ τελικά έμειναν άδεια 20 δωμάτια της ίδιας εστίας! Προτιμούν να μείνουν
κενά δωμάτια, αρκεί να επιβάλλουν το νέο εσωτερικό κανονισμό «τιμωρώντας» αυτούς που δεν
προσαρμόστηκαν και «παραδειγματίζοντας» τους υπόλοιπους.
Ο εσωτερικός κανονισμός είναι, λοιπόν, εκείνο το έγγραφο που καθορίζει το πώς ο εκάστοτε
διαχειριστής θέλει να λειτουργεί η εστία: κριτήρια εισδοχής και παραμονής, ενοίκια και εγγυήσεις,
περιορισμοί στο χρονικό διάστημα παραμονής ακόμα και παραχώρηση δωματίων και ολόκληρων
ορόφων για «φιλοξενίες» - ενοικιάσεις (6ος όροφος στην Α’ ΦΕΠΑ, 13ο κτήριο στη ΝΕΕΜΠ).
Στον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση και στην ιδιωτικοποίηση των εστιών, στο αγώνα για την
προάσπιση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας, σίτισης και στέγασης, θεωρούμε ότι οι ανάγκες των
φοιτητών μπορούν να καλυφθούν μόνο μέσα από τη δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης της
φοιτητικής μέριμνας, που θα χρηματοδοτείται με κονδύλι απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό
και θα ελέγχεται από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα εργατικά σωματεία. Ούτε ΕΚΠΑ, ούτε και
ιδιώτες. Έξω οι εργολάβοι.
Εμείς, ως Granma Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση στην ΦΕΠΑ, θέλουμε δημόσια και δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές που έχουν ανάγκη. Απαιτούμε:
• Καμία εστία να μην κλείσει, κανένας εργαζόμενος να μην απολυθεί. Επαναλειτουργία όσων εστιών
έχουν κλείσει.
• Ανέγερση νέων εστιών και συντήρηση και αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών.
• Δημόσια και δωρεάν παιδεία, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, μετακινήσεις.
• Αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία.
• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς.
• Απόσυρση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, ανατροπή του εθνικού πλαισίου προσόντων, μπλοκάρισμα και μη εφαρμογή των συμβουλίων διοίκησης.Απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ,ΔΟΑΤΑΠ.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο, διεύρυνση του σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
• Ενιαίος δημόσιος φορέας διαχείρισης των εστιών, που θα χρηματοδοτείται απευθείας από τον κρατικό
προϋπολογισμό και θα ελέγχεται από το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα. Ούτε ΕΚΠΑ ούτε ΕΙΝ.
• Κατάργηση του αντιδραστικού εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας. Καμία επιβολή ενοικίων-
εγγυήσεων-αναλυτικών βαθμολογιών.
• Κατοχύρωση παρατάσεων διαμονής, κοινές λίστες εισδοχών με κοινωνικοοικονομικά κριτήρια χωρίς ανταποδοτικές λογικές.
• Όλοι οι χώροι της εστίας να παραχωρηθούν για τις ανάγκες των φοιτητών και όχι για την κερδοσκοπία του ΕΚΠΑ, καμία παρακράτηση δωματίων για «φιλοξενίες».
• Δημόσιο, μόνιμο και επαρκές προσωπικό. Έξω οι εργολάβοι από τις εστίες και τις σχολές.
Μακεδονίας την ανέλαβε, αλλάζοντας εντελώς τον εσωτερικό κανονισμό. Ο καινούριος κανονισμός
προβλέπει μέγιστο όριο διαμονής τα ν έτη σπουδών, επιτρέπει στους φοιτητές να παραμένουν για το
πρώτο έτος μόνο και να κάνουν εκ νέου αίτηση τη νέα χρονιά, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείπουν
το δωμάτιό τους το καλοκαίρι, κ.ά. Για να μπορέσουν δε να κάνουν αίτηση για παραμονή στην
εστία θα πρέπει να έχουν περάσει το 60% των μαθημάτων του αντίστοιχου έτους, ανεξάρτητα από
την κοινωνικοοικονομική τους θέση. Αυτό είχε φέτος σαν αποτέλεσμα να πεταχτούν στο δρόμο 11
οικότροφοι της εστίας, ενώ τελικά έμειναν άδεια 20 δωμάτια της ίδιας εστίας! Προτιμούν να μείνουν
κενά δωμάτια, αρκεί να επιβάλλουν το νέο εσωτερικό κανονισμό «τιμωρώντας» αυτούς που δεν
προσαρμόστηκαν και «παραδειγματίζοντας» τους υπόλοιπους.
Ο εσωτερικός κανονισμός είναι, λοιπόν, εκείνο το έγγραφο που καθορίζει το πώς ο εκάστοτε
διαχειριστής θέλει να λειτουργεί η εστία: κριτήρια εισδοχής και παραμονής, ενοίκια και εγγυήσεις,
περιορισμοί στο χρονικό διάστημα παραμονής ακόμα και παραχώρηση δωματίων και ολόκληρων
ορόφων για «φιλοξενίες» - ενοικιάσεις (6ος όροφος στην Α’ ΦΕΠΑ, 13ο κτήριο στη ΝΕΕΜΠ).
Στον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση και στην ιδιωτικοποίηση των εστιών, στο αγώνα για την
προάσπιση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας, σίτισης και στέγασης, θεωρούμε ότι οι ανάγκες των
φοιτητών μπορούν να καλυφθούν μόνο μέσα από τη δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης της
φοιτητικής μέριμνας, που θα χρηματοδοτείται με κονδύλι απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό
και θα ελέγχεται από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα εργατικά σωματεία. Ούτε ΕΚΠΑ, ούτε και
ιδιώτες. Έξω οι εργολάβοι.
Εμείς, ως Granma Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση στην ΦΕΠΑ, θέλουμε δημόσια και δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές που έχουν ανάγκη. Απαιτούμε:
• Καμία εστία να μην κλείσει, κανένας εργαζόμενος να μην απολυθεί. Επαναλειτουργία όσων εστιών
έχουν κλείσει.
• Ανέγερση νέων εστιών και συντήρηση και αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών.
• Δημόσια και δωρεάν παιδεία, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, μετακινήσεις.
• Αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία.
• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς.
• Απόσυρση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, ανατροπή του εθνικού πλαισίου προσόντων, μπλοκάρισμα και μη εφαρμογή των συμβουλίων διοίκησης.Απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ,ΔΟΑΤΑΠ.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο, διεύρυνση του σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
• Ενιαίος δημόσιος φορέας διαχείρισης των εστιών, που θα χρηματοδοτείται απευθείας από τον κρατικό
προϋπολογισμό και θα ελέγχεται από το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα. Ούτε ΕΚΠΑ ούτε ΕΙΝ.
• Κατάργηση του αντιδραστικού εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας. Καμία επιβολή ενοικίων-
εγγυήσεων-αναλυτικών βαθμολογιών.
• Κατοχύρωση παρατάσεων διαμονής, κοινές λίστες εισδοχών με κοινωνικοοικονομικά κριτήρια χωρίς ανταποδοτικές λογικές.
• Όλοι οι χώροι της εστίας να παραχωρηθούν για τις ανάγκες των φοιτητών και όχι για την κερδοσκοπία του ΕΚΠΑ, καμία παρακράτηση δωματίων για «φιλοξενίες».
• Δημόσιο, μόνιμο και επαρκές προσωπικό. Έξω οι εργολάβοι από τις εστίες και τις σχολές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου